dag 28 maart 18

Nee geen zwarte spinnen, slangen of bange possums die onze slaapkamer binnen kwamen. Alleen het geronk van buurman Brett, maar uiteindelijk redelijk geslapen. Ontbijt met zijn allen incl. Bacon and eggs.
Spullen pakken en samen met graham en christina door zandwegen, over gravel en asfalt terug naar Mecklin. Dit dorp ervoer in 1968 een aardbeving van 6.7, dus gekromde spoorlijk, ingestorte huizen en een gemeenschap die snel alles weer opbouwt. Even verder een pompstation tevens museum bezocht. Wat ze oppompen? Niets! Maar er ligt wel een waterleiding van Perth naar de goudmijnen 700 km verder oost. En ja ook de landbouw heeft daar alle voordelen van. Intrigerend: O'Connor die voor het project verantwoordelijk was pleegde 3 weken voor de pijp ging stromen, zelfmoord. Reden? Hij had genoeg van de politiek en media die te hoop liepen vanwege de hoge kosten van het project. Iets van alle tijden. En nu? Het water stroomt al meer dan 100 jaar, met uitzondering van de dagen rond de aardbeving. Christina liet in het museum hoe zij als bushmeisje kampeerde, hoe haar moeder met de aboriginals de velden introk om zich te verschuilen toen de Japanners in WO2 Australie binnenvielen. Graham en Christina heel primitief in de bush, toen en nu. Wel gepromoveerd met uni opleidingen en vrienden die de passie voor de natuur en de grote ruimte delen. Heel bijzonder.
Na de pie en café latte afscheid van deze bijzondere vrienden en op weg naar Perth.
Sullivans hotels ontving ons met een upgrade, uitkijkend over Swan River en zicht op de city. Voor onze laatste nacht een welkome verandering.
En zo naderen we de laatste dag van onze australie reis.